Christi Semper Tecum
Christi Semper Tecum
Christi Semper Tecum
H. Eredienstvieringen:
11:30 - zijn om de twee weken
14:00 - Elke laatste Zondag van de maand.
Introductie
Psalm 25 is de psalm van wie struikelt en toch verder wil. Van wie zoekt naar richting, rust en waarheid — en ontdekt dat God altijd opnieuw de weg opent naar verlossing, vertroosting en hoop.
“Zij worden te schande, die om een beuzelarij afvallen van U.
Jahve, leer mij Uw wegen,
wijs mij Uw paden.”
HEER, ai, maak mij Uwe wegen,
Door Uw woord en Geest bekend;
Leer mij, hoe die zijn gelegen,
En waar G' heen Uw treden wendt,
Leid mij in Uw waarheid, leer,
Ijv'rig mij Uw wet betrachten;
Want Gij zijt mijn heil, o HEER,
'k Blijf U al den dag verwachten.
's HEEREN goedheid kent geen palen;
God is recht, dus zal Hij door
Onderwijzing hen, die dwalen,
Brengen in het rechte spoor.
Hij zal leiden 't zacht gemoed
In het effen recht des HEEREN,
Wie Hem need'rig valt te voet,
Zal van Hem Zijn wegen leren.
Er zit een diepe eerlijkheid in Psalm 25. De woorden ademen de werkelijkheid van een mens die zijn eigen gebrokenheid kent — iemand die beseft dat het hart gemakkelijk afdwaalt, soms zelfs “om een beuzelarij”, zoals de oude vertaling het scherp zegt.
Het is opvallend dat de psalmist deze ellende niet verbergt. Hij doet niet alsof het leven eenvoudig is of de weg vanzelf duidelijk. In plaats daarvan brengt hij zijn nood, zijn fouten, zijn kwetsbaarheid en zijn zwakheid juist voor God.
En precies dat maakt deze psalm zo herkenbaar — ook voor jonge mensen vandaag.
Want wie kent het niet?
Het gevoel dat je soms afdwaalt zonder het te willen.
Dat je vastloopt in keuzes.
Dat je zoekend bent naar richting, zin, stabiliteit, identiteit.
Maar te midden van die verwarring klinkt er een zacht maar vast vertrouwen:
“Jahve, leer mij Uw wegen, wijs mij Uw paden.”
Dit is geen koude religieuze opdracht.
Het is het verlangen van iemand die weet:
Ik kan het zelf niet.
Ik vind het leven niet uit eigen kracht.
Ik heb leiding nodig — echte leiding — van Degene die mij kent.
De oude berijming vangt dit verlangen prachtig:
“Heer, maak mij Uwe wegen… leid mij in Uw waarheid… Gij zijt mijn heil.”
Dat zijn geen woorden van iemand die luchtig door het leven gaat, maar van iemand die vanuit zijn eigen ellende roept om verlossing. En juist dáár ontmoet hij God — niet met afstand, maar met nabijheid.
Psalm 25 tekent een God die:
– onderwijst wie dwaalt,
– opricht wie struikelt,
– leidt wie zacht is van hart,
– bewaart wie nederig tot Hem komt.
Geen harde God, geen strenge Meester met koude regels, maar een Vader die zegt:
“Kom maar. Laat Mij je helpen. Ik wijs je de weg.”
En wie zo geleid wordt, ontdekt de diepe vertroosting van Gods trouw.
Want Zijn wegen zijn niet grillig, niet onveilig, niet duister.
Zijn wegen zijn goed, ook al zijn ze soms zwaar.
Zijn paden zijn recht, ook al begrijpen wij ze niet altijd.
Vanuit die ervaring groeit iets nieuws —
een dankbaarheid die niet oppervlakkig is,
maar geworteld in het weten:
Hij heeft mij geleid. Hij heeft mij gezocht. Hij heeft mij dichter naar Zich toe getrokken.
Dan wordt Psalm 25 een levenshouding:
niet trots, maar nederig;
niet zelfverzekerd, maar God-verzekerd;
niet angstig, maar vertrouwend.
En zo wordt deze psalm, eeuwenoud, verrassend actueel voor jongeren en jong-volwassenen vandaag:
een uitnodiging om niet alles zelf te hoeven uitvinden,
maar de weg van God te vragen,
te volgen,
en te vertrouwen dat Zijn hand sterker is dan onze zwakheid.
Heer, leer mij Uw wegen.
U kent mijn zwakheid, mijn dwaling, mijn verborgen strijd.
Leid mij door Uw waarheid,
en trek mij weg uit alles wat mij vasthoudt.
Red mij waar ik val,
richt mij op wanneer ik wankel,
en troost mij wanneer ik moe ben van de weg.
Dank U dat Uw goedheid geen grenzen kent,
dat Uw trouw mij draagt,
en dat ik, geleid door Uw hand,
de toekomst tegemoet mag gaan in vertrouwen.
Amen.
Wij zijn een geloofsgemeenschap die midden in het leven staat — een plek waar ruimte is voor jou, precies zoals je bent.
Of je nu jong bent of ouder, vol geloof of juist zoekend, zeker of juist vol twijfel:
hier hoef je je niet anders voor te doen. Hier mag je thuiskomen.
Wij geloven dat ieder mens diep van binnen verlangt naar rust, betekenis en verbondenheid.
Dat verlangen herken je misschien wel: de wens om écht gezien te worden,
om te weten dat je leven waarde heeft,
dat je niet zomaar bestaat, maar bedoeld bent.
De wereld om ons heen belooft geluk, succes en zekerheid,
maar vaak blijft er, ondanks alles, een leegte over.
Een gevoel van: Is dit het nou?
Juist daar, in dat stille verlangen, wil God ons ontmoeten.
Bij Hem mag je op adem komen — zonder maskers, zonder oordeel, zonder prestatiedruk.
In onze gemeenschap draait het niet om perfect zijn, maar om echt zijn.
Samen leren we te ontdekken wie wij zijn in Zijn ogen,
en wie Hij wil zijn voor ieder van ons.
In onze erediensten staat Gods Woord centraal — levend, eerlijk en vol kracht.
Het is geen oud boek dat stof verzamelt, maar een stem die nog steeds spreekt.
Woorden die raken, troosten, uitdagen en vernieuwen.
Samen met de Sacramenten — de doop en het avondmaal —
herinneren die ons eraan dat God trouw is,
dat Zijn liefde zichtbaar en tastbaar is,
en dat Hij nog steeds mensen aanraakt, geneest en verandert.
We horen over Ellende, Verlossing en Dankbaarheid —
niet als stijve begrippen, maar als de reis van elk mensenleven.
Want we kennen allemaal momenten van gebrokenheid, verlies of schuld;
we weten hoe het voelt om te struikelen of vast te lopen.
Maar we mogen ook ontdekken dat Jezus Christus juist daar,
in die kwetsbaarheid, tot ons wil komen.
Niet om te veroordelen, maar om te herstellen, te vergeven en nieuw te maken.
Zijn liefde tilt ons op, ook als we denken dat het niet meer kan.
Onze gemeenschap wil een luisterende plek zijn — warm, open en zonder oordeel.
Een veilige omgeving waar verhalen verteld mogen worden.
Waar jongeren, jongvolwassenen en volwassenen hun twijfels durven uitspreken,
hun vragen mogen stellen en hun geloof stap voor stap mogen laten groeien.
We geloven dat geloof geen wedstrijd is, maar een reis.
Iedereen loopt zijn eigen pad, in zijn eigen tempo.
Soms met volle overtuiging, soms aarzelend,
soms met veel woorden, soms in stilte.
Maar wat je tempo ook is — je bent onderweg,
en je hoeft die weg niet alleen te gaan.
Binnen onze gemeenschap vind je mensen die luisteren,
die naast je willen staan,
en die begrijpen dat het leven soms ingewikkeld is.
We delen het geloof, maar ook het gewone leven:
de vreugde, de zorgen, de hoop en het zoeken.
Want juist daarin leren we wat het betekent om Kerk te zijn —
niet als instituut, maar als familie van gelovigen.
Iedereen telt mee. Iedereen heeft waarde.
In een wereld waar je soms het gevoel hebt slechts een nummer te zijn,
willen wij een plek bieden waar je gezien wordt.
Een plek waar je mag ontdekken dat je leven betekenis heeft,
omdat je door God gewild en geliefd bent.
Of je nu veel weet van het geloof of er net iets over wilt leren,
of je komt om te luisteren of om mee te doen:
je bent welkom.
Bij ons vind je ruimte om te ontdekken, te geloven, te rusten en te groeien
in de liefde van de God die zegt:
“Ik heb je bij je naam geroepen, jij bent van Mij.”
Dat is de belofte waarop wij bouwen.
Dat is de rust die wij samen zoeken.
En dat is de vreugde die we willen delen —
met jou, met elkaar, en met Hem die ons draagt.
✨ Kort gezegd:
Wij zijn geen volmaakte mensen,
maar mensen die onderweg zijn —
gedragen, geliefd en geroepen.
En in dat samen onderweg zijn,
vinden wij wat het betekent om echt te leven:
met geloof, met hoop en met liefde.